Gedurende de evolutionaire geschiedenis hebben mensen altijd samen geleefd ​​met darmwormen die bekend staan ​​als helminthen. Er wordt gedacht dat ons immuunsysteem zich gedurende millennia heeft ontwikkeld tot het afhankelijk zijn van hun aanwezigheid. Van helminthen is bewezen dat ze krachtige immuun-regulatoren zijn. Uitgescheiden moleculen stelt hen in staat de verdediging van hun gastheer te ontwijken en te overleven door de productie van ontstekingsremmende immuun cellen te stimuleren. Tijdens onze lange en constante coevolutie met helminthen hebben onze immuunsystemen zich ontwikkeld om hun aanwezigheid te verwachten en steunen op hun immuun-modulerende invloed om goed te functioneren.

​

In de afgelopen 100 jaar is de menselijke omgeving in de geïndustrialiseerde wereld onherkenbaar veranderd. Verstedelijking, verbeterde sanitaire voorzieningen, moderne rioleringssystemen, vaccinatieprogramma's en antibioticagebruik hebben de incidentie van wat ooit wijdverspreide en verwoestende infectieziekten waren, enorm verminderd. Tegelijkertijd hebben we echter het contact verloren met veel symbiotische organismen die het menselijk lichaam van nature zou moeten herbergen.

​

In 1989 publiceerde dr. David P. Strachan een artikel in het British Medical Journal waarin hij constateerde dat allergische aandoeningen minder vaak voorkomen bij kinderen uit grote gezinnen en bracht dit in verband met de verhoogde blootstelling aan infectieuze agentia in de kindertijd [link]. De theorie die uit zijn observaties naar voren is gekomen, is bekend geworden als de hygiënehypothese. Dit concept heeft zich sindsdien ontwikkeld tot de Oude Vriendentheorie die stelt dat het menselijk lichaam een ​​intern ecosysteem of bioom heeft, dat een groot en gevarieerd aantal micro- en macro-organismen zou moeten bevatten om het immuunsysteem goed te laten functioneren. Door snelle veranderingen in de moderne verstedelijkte omgeving hebben we het contact met veel van deze noodzakelijke organismen verloren en dit heeft de ontwikkeling van ons immuunsysteem beschadigd, wat leidt tot ongecontroleerde ontstekingsreacties, die leiden tot allergische disfunctie en auto-immuunziekten.

​

De hygiënehypothese / oude vriendentheorie is nu een van de belangrijkste theoretische kaders geworden die worden gebruikt bij de studie van immuunziekten en heeft natuurlijk geleid tot het idee dat het opnieuw introduceren van helminthen of van helminthen afgeleide producten in het menselijk bioom allerlei immuun-disfuncties zou kunnen helpen .

In de afgelopen decennia is er een schat aan studies geweest naar de immuno-regulerende effecten van helminthen, zowel bij dieren als bij mensen. Hier zijn er enkele:

STUDIES BIJ DIEREN

​

In 1999 behandelde professor Anne Cooke NOD (niet-obese diabetische) muizen met wormen met als resultaat dat ze de ontwikkeling van type 1 diabetes blokkeerden. [link]

​

In 2002 ontdekten onderzoekers van de Harvard Medical School dat muizen die vatbaar waren voor anafylaxie door blootstelling aan pinda's een sterk verminderde respons hadden bij behandeling met wormen. [link]

​

In 2003 ontdekten onderzoekers van de Universiteit van Iowa dat blootstelling aan wormen de darmontsteking verminderde die leidt tot de ziekte van Crohn bij muizen. [link]

​

In 2007 ontdekten onderzoekers van het Trinity College in Dublin dat bij muizen die vatbaar waren voor colitis, wormen het ontstaan ​​van de ziekte voorkomen. [link]

​

In 2012 ontdekten Margaret Harnett en collega's van de Universiteit van Glasgow dat moleculen die door wormen worden afgescheiden de progressie van reumatoïde artritis bij muizen aanzienlijk remmen. [link]

​

Ook in 2012 ontdekten onderzoekers van de Universiteit van Californië dat helminth-behandeling resulteerde in remissie van symptomen bij 4 van de 5 resusapen met ICD (een aandoening vergelijkbaar met colitis ulcerosa bij mensen). [link]

​

STUDIES BIJ MENSEN

​

In 1993 ontdekte Dr. Neil Lynch dat de behandeling van kinderen uit een Venezolaanse sloppenwijk voor parasitaire wormen de ontwikkeling van allergie versnelde, terwijl onbehandelde kinderen allergievrij bleven. [link]

​

In 2004 was dr. David Pritchard een van de eersten die het gebruik van Necator americanus haakwormen pionierde bij de behandeling van immuun-disfunctie. Tijdens veldwerk in Papoea-Nieuw-Guinea had dr. Pritchard opgemerkt dat lokale mensen gekoloniseerd met haakworm minder kans hadden op allergische en immuunziekten. Het succes van een eerste experiment met zelfkolonisatie leidde tot een studie uit 2006 aan Nottingham University met 30 deelnemers, van wie er 15 elk 10 haakwormen ontvingen. De resultaten toonden aan dat degenen met haakwormen een lagere ontstekingsreactie begonnen te ervaren en dat hun immuunreacties werden onderdrukt in vergelijking met die op de placebo. [link]

​

Dr. Pritchard meldde dat "veel van de mensen die een placebo kregen, wormen hadden aangevraagd, en veel mensen met wormen hebben ervoor gekozen om ze te houden".

In 2010 publiceerde Dr. Pritchard de resultaten van een studie uitgevoerd in Vietnam met 1487 kinderen in een landelijke endemische regio. Het bleek dat degenen die gedurende een periode van 12 maanden een anti-helminthische behandeling kregen om hun wormlast te verminderen, een toename aan de gevoeligheid aan huidallergenen kenden. [link]

​

In 2005 hebben dr. Joel Weinstock en collega's van de Universiteit van Iowa een studie uitgevoerd met helminthen bij 29 patiënten met de actieve ziekte van Crohn. 23 patiënten (79,3%) reageerden op de behandeling en 21 (72,4%) gingen volledig in remissie. In hetzelfde jaar publiceerden ze ook de resultaten van een onderzoek waarbij helminthen een veilige en effectieve behandeling vonden voor patiënten met actieve colitis ulcerosa. [link]

​

In 2007 publiceerden dr. Jorge Correale et al. de resultaten van een 5 jaar durende studie naar de effecten van helminth-kolonisatie bij patiënten met multiple sclerose, waaruit bleek dat degenen die gastheer waren voor helminthen significant verminderde symptomen van MS ondervonden vergeleken met patiënten zonder helminthen. [link]

​

In 2014 werkte Dr. John Croese samen met wetenschappers van de James Cook University in Queensland, Australië om de effecten van haakworm bij patiënten met coeliakie te testen. De proefpersonen werden geïnoculeerd met 20 Necator americanus larven en gedurende 12 maanden blootgesteld aan escalerende glutenprovocatie. Tegen het einde van de proefperiode konden proefpersonen een middelgrote kom spaghetti consumeren zonder nadelige gevolgen, een maaltijd die normaal gesproken diarree, krampen en braken zou hebben veroorzaakt. Alle proefpersonen kozen ervoor om hun wormen te houden na het voltooien van het proces. [Link]

​

Professor Alex Loukas van de Cook University zei: "Deze proef heeft haakwormen bevestigd als onze keuze van parasiet voor klinische toepassingen."

​

Onderzoek door dr. Rick Maizels van de universiteit van Edinburgh heeft een deel van de biologische verklaring voor het vermogen van helminthen om een ​​overactieve immuunrespons te dempen geïdentificeerd. Hij ontdekte dat muizen met parasitaire wormen meer regulatorische T-cellen creëerden die de immuunrespons moduleren door verbindingen uit te scheiden die de ontstekingswerking van andere immuun-cellen tegengaan. [link 1, 2]

​

Hij legde uit: "Er is veel bewijs dat allergie het immuunsysteem is dat een beetje overdreven heeft. De wormen draaien dit gewoon terug.”

​

Momenteel zijn er een aantal klinische onderzoeken gaande naar Helminth behandeling bij verschillende immuun-gerelateerde ziekten. In december 2013 presenteerde Coronado Biosciences tussentijdse gegevens op de jaarlijkse bijeenkomst van het American College of Neuropsychopharmacology voor hun onderzoek naar helminth-kolonisatie bij autismepatiënten. Na 12 weken dubbelblind, gerandomiseerd, placebo-gecontroleerd, cross-over onderzoek, zagen patiënten met wormen een statistisch significante vermindering van autistisch gedrag. [link]

​

Het meest overtuigende bewijs voor het succes van Helminthic Treatment kan echter buiten de laboratoriumomgeving worden gezien. In de afgelopen 10 jaar hebben meer mensen gehoord van de verrassende immunoregulerende eigenschappen van helminth wormen, velen zijn overgegaan tot zelf inoculatie om een ​​groot aantal immuun-gerelateerde aandoeningen te behandelen. Er wordt geschat op een verbazingwekkend succespercentage van 80% onder de Helminthic Treatment-gemeenschap. Velen stellen dat hun oude vrienden hen hebben gered van een leven met een verlammende ziekte en afhankelijkheid van geneesmiddelen met steeds verslechterende bijwerkingen. Je kunt veel gevallen en algemene discussies over Helminth behandeling lezen op de Facebook HT-ondersteuningsgroep en de Helminth therapie wiki:

​

The Facebook HT Support Group is een levendige en vriendelijke gemeenschap van HT-gebruikers, die ook een gedeelte nuttige bestanden heeft, waar antwoorden op veel van de meest gestelde vragen over de behandeling te vinden zijn.

​

The Helminthic Therapy Wiki heeft een grote verzameling documenten met alles wat u moet weten over de therapie.